Fascinacija gradovima i njena istovremena ironijska filtracija, priznanje usuda ponavljanja tuđih glasova i mantrična predanost starim postupcima višeglasja, te duga prozna rečenica savijena nekoliko puta u isto toliko stihova – sve ide u prilog dvostrukosti kao osnovnom poetskom modelu Zorana Đerića, koje je u ovoj zbirci rezultiralo decentnom odbranom sopstvenih poetičkih načela, zrelošću ironijskog promišljanja i maštovitošću u hibridizaciji iskaza. Ako pesme i nisu ubedljiv odgovor na zadatosti lirike u izvornom smislu, one diskretno potcrtavaju njene ključne osobine uočene prosejavanjem Đerićevog iskustvenog blata kroz gusto sito čitaoca srpskog poetskog pisma u vremenu današnjem. One su vispreni i suptilni odgovor intelektualca, u isti mah svetskog putnika i čitača-montanovca, koji baštini (post)modernističko poetsko iskustvo pretapanja slika i događaja, ali koji diskretno ukazuje na impresiju kao ključan datum u autobiografiji, u umetnosti uopšte. (Dragana Beleslijin)

O AUTORU

Zoran Đerić (rođen 1960). Do sada objavio sledeće pesničke knjige: Talog (1983), Zglob (1985), Unutrašnja obeležja (1990), Sestra (1992), Odušak (Himnode, 1994), Voglio dimenticare tutto (izabrane pesme, na italijanskom jeziku, Bari 2001), Azbo vide (Azbučne molitve, 2002) i knjigu izabranih i novih pesama: Nataloženo, Novi Sad, 2007. Sačinio izbor iz poljske emigrantske poezije – Powrót do domu/Povratak kući (2002) i izbore: Vaskrs u srpskoj književnosti (2006, 2010) i Božić u srpskoj književnosti (2007). Objavio desetak monografija iz oblasti književnosti, pozorišne i filmske umetnosti. Preveo više knjiga sa ruskog i poljskog jezika (Vladimir Nabokov, Danil Harms, Vitold Gombrovič, Kšištof Varga…).