„Kulturno nasleđe može biti veoma zanimljiv rezervoar ideja koji koristi savremenim umetnicima u ostvarenju novih umetničkih dela. Ova definicija ustanovljena je i praktično primenjena u brojnim svetskim muzejima. S druge strane, svaki umetnički poduhvat zapravo je i kreativni osvrt na ranije učinjeno. Slikarski ogledi u odnosu na kulturno nasleđe uobičajena su pojava ali se suštinski mogu podeliti na nekoliko različitih uglova posmatranja. Za naš grad u aktuelnom trenutku naročito je važna obnova Almaškog kraja kao i integrisanje obnovljenog lica najstarijeg dela grada u svakodnevni život obogaćen planiranim novim sadržajima. U tom smislu, najnoviji ciklus slika Snežane Mandić prati ovu transformaciju i označava zanimljiv slikarski način posmatranja teme zaštite kulturnog nasleđa putem umetnosti. Arhitektonski okviri Podbare poslužili su Snežani Mandić za ekspresivne kompozicije u širokim zamasima četke kako bi se slika otvorila u pravcu susreta horizontale i vertikale. Vizura najstarijeg dela grada u velikoj meri nije sačuvana ali ono što je preostalo poslužilo je autorki za novi ciklus izmeštenog pogleda u kome se mogu prepoznati tipični detalji sa fasada Almaškog kraja. Crvena, crna i bela boja predstavljaju okosnicu kolorističkog izbora na platnima srednjeg i većeg formata a tretirani motivi apstrahovani su i kao da izviru iz očekivanog vizuelnog miljea. Kombinacija reljefnih tekstura, islikane površine višeslojnih vrednosti, kontrast odnosa između svetla i tame samo su neki od likovnih kvaliteta koji dominiraju čitavim ciklusom. Gradeći sopstvenu, imaginarno zamišljenu sliku grada, autorka uspostavlja dijalog sa različitim vremenima, ostavljajući posmatraču niz mogućnosti na samoj granici vidljivog sveta. Ne predajući se apsolutnoj slici u odsustvu prepoznatljivog motiva pre svega, poštujući princip likovnosti, Snežana Mandić podmeće grubu podlogu gestualne dinamike i na njoj otvara dijalog površine, boje i linije. Snežana Mandić zna da se vizibilna vertikala Almaškog kraja sadrži u tornju Almaške crkve, u njenoj posve neobičnoj baroknoj zvoničkoj kapi ali i u klasicističkim portalima izvedenim po nacrtima drvorezbara Aksentija Markovića. Nasuprot simbolu duhovnosti Almaškog kraja, na slikama Snežane Mandić pronalazimo gipsanu ornamentiku s početka XX veka, dok na simboličkom nivou slikarske ispovesti iščitavamo i postupke uključivanja roda u sliku koja metaforički donosi život, u nagoveštaju dolaska i obnove kulturnih (staronovosadskih) vrednosti. Slike možemo tumačiti i kao vesnike novog vremena i prostora u kome će se razvijati scenografija ‘modernog’ grada, oslonjenog na svoju primarnu matricu vijugavih ulica. Slikarski odgovori, pretpostavljena i domaštana rešenja Snežane Mandić uputiće nas u avanturu posebne osećajnosti, dajući nam da sami dokučimo gnezdo dugo iščekivanog početka.”

dr Danilo Vuksanović

Snežana Mandić rođena je 1981. godine u Novom Sadu. Potiče iz porodice prosvetnih radnika. Interesovanja za slikarstvo razvijala je uz svog oca slikara Dimitrija Kolarevića. 2000. godine završila je Srednju školu za dizajn „Bogdan Šuput“ u Novom Sadu. Diplomirala je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu 2005. godine, na Odseku za slikarstvo, u klasi profesora Milana Blanuše. Tada stiče zvanje akademskog slikara i profesora likovne kulture i zapošljava se na mestu nastavnika u osnovnim  školama „Ivan Gundulić“ i „Kosta Trifković“ u Novom Sadu. Od 2006. godine član je ULUV-a. Od 2017. godine je saradnik Akademije umetnosti u Novom Sadu, te je angažovana na mentorskom radu sa studentima Likovnog odseka u okviru metodičke prakse. Od 2019. godine angažovana je na poslovima savetnika-spoljnog saradnoka za likovnu kulturu Ministarstva prosvete, Školske uprave Novi Sad. Organizatorka je i autorka likovnih kolonija na kojima okuplja brojne umetnike, likovne pedagoge i učenike. LJubav prema umetnosti utkala je u svoje slike na kojima dominiraju motivi arhitekture ali i detalji iz okruženja građeni kombinovanjem različitih tehnika i materijala, slobodnim potezima uz dominaciju crvenih tonova. Smenjujući figurativno i apstraktno, stvara prostor u kome se kriju događaji i prizori viđenog i doživljenog. U okviru svog likovnog stvaralaštva izlagala je na brojnim izložbama u zemlji i inostranstvu.