BIOGRAFIJA

Nebojša Miljuš je rođen 1962. godine u Beogradu.  Živi i stvara u banatskom mestu Vojvoda Stepa, Knez Mihajlova 62.

„Staza Nebojša Miljuša kleše se kroz stenu punu tajnih života. LJubav prema kamenu duboka je, kao i ona stvaralačka iskra kojoj su umetnici posvećivali ceo svoj život.“

Olivera Katarina

„Područje značenjskih polja u slikarstvu Nebojše Miljuša vezano je za prostor koji se učitava u prostor iza prostora, pa se gledanje (čitanje) tih slika okreće čitanju iza čitanja i razumevanje iza razumevanja- što ceni fenomen ličnog, impulsivnog metaslikarstva, slikarstva koje se odvojilo i iskazalo u rezultatu prevrednovanja vrednosti i slike i njezine umetničke karakterizacije. Došlo je do toga da posle umetničkog istraživanja autorov svet slike ima drugačije, dublje značenje u kojem obične stvari ili obični predmeti slikanja stvaraju novo značenje pa sa novim značenjem (koje, inače, znače gotovost i završenost slike) daju, putem ponovne transformacije, simboliku i znakovnost novog univerzuma koji po tipu naracije deluje nadrealistički  i pozajmljuje od njega neobičnost montaže i sličnost koncepta. Tako novi svet koji se ukazuje Miljuševim slikama, pored svesnosti da svaka slika sa atributom umetnička, računa na originalnost novog sveta, obezbeđuje punoću i snagu, i time što vrši, uslovno rečeno, treći stepen transformacije od nadstvarnosti koja će u novom, trećem obliku biti svestranost- drugim rečima, teorijsko istraživanje slike je išlo trećem obliku realnosti koji bi poslužio da se značenjsko, teorijski krug u slici zatvori (Okupljanje). Sve ove metaslikarske transformacije podrazumevaju nesvakidašnju vrednoću autora koji mnogo ne robuje kanonu, institucionalnom obrazovanju, već prostore svog slikarstva proširuje vlastitim istraživanjima a komparativne vrednosti traži, uglavnom, u stvarnosti ovovremenskog i modernog. Mišuš, čini se, u tvrdoj varijanti ostvaruje jedan manirizam snovidnosti i fantastike koji uspešno prevazilazi negativnost prenaglašene, lične autentičnosti time što slike i cela postavka počiva na metodičnosti sistema i preciznoj racionalizaciji izbora opaženog i naslućenog. Tako zahvaćen svet koji u sebi čuva osnovu svih svojih sadržaja i funkcija pokrenut je idejom da se promenom i prekoračenjem može dosegnuti ono što u sebi objedinjuje i čuva sve“.

 Milenko Stašević