Smenjivanje običnog i svemogućeg često prevodi ovu prozu u područje grotesknog, što čini njen poseban kvalitet. Zbog svoje povezanosti sa više stilskih figura, u prvom redu sa hiperbolom, metaforom i alegorijom, a u nanosima satire, parodije i ironije – groteska funkcioniše kao višeslojni fenomen. Nanad Grujičić u Pričama za romane prikazuje deformisane odnose u stvarnom svetu (što i te kako korespondira sa Kajzerovom tezom o „otuđenom svetu“ koji groteska izražava) literarno ih zaodevajući u ruho karikature, fantastike i naglašenih kontrasta, kroz događaje u isto vreme i smešne i strašne. Kod Nenada Grujičića susrećemo i grotesku rableovskog tipa, izrazito povezanu sa humorom i smehom, koji oscilira između burleske i satire, komičnog i apsurdnog. (Svetlana Kalezić Radonjić)

Nenad Grujičić je rođen 1954. godine u Pančevu. Diplomirao je književnost na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bio je glavni i odgovorni urednik studentskog književnog lista To jest i urednik poezije u Glasu omladine, predsednik Društva književnika Vojvodine i predsednik Saveta Međunarodnog salona knjiga i Dana Laze Kostića u Novom Sadu. Živi u Novom Sadu i radi kao direktor Brankovog kola u Sremskim Karlovcima. Objavio je brojne pesničke knjige, kao i knjige eseja i kritika. Dobitnik je književnih priznanja: Brankova nagrada Matice srpske, Milan Rakić, Vukova nagrada, Skender Kulenović, Pečat varoši sremskokarlovačke, Kondir Kosovke devojke, Stražilovo, Pavle Marković Adamov, Pjesma nad pjesmama, Grb Sremskih Karlovaca, Lazar Vučković, Šušnjar i Dnevnikova nagrada.