Junak romana Trudovi svoju životnu dramu igra na malom prostoru. Scena je svedena na dušek bolničkog kreveta, gde glumac igra žrtvu i osvetnika, umetnika i malograđanina, revolucionara i oportunistu. Suočen je sa smrću, a želi da rađa. Lako je skliznuti sa ovako skučene pozornice. Pasti u površnost, postati banalan, rasplinuti se u tugaljivoj sentimentalnosti. Mnogo je tu osetljivih tema – okrnjena porodica, bludni sin koji se nećka na putu povratka, rađanje neželjenog deteta, zloćudna bolest, nesrećna ljubav i sramna izdaja. Može da se plače nad sudbinom čovečanstva; mogu i da se prizivaju stara dobra vremena. Pisac, srećom, ostaje usredsređen na krevet. Zateže čaršav, rastresa jastuk i u postelju poleže savremenog čoveka. Ona postaje slika današnjeg sveta, a bolnica alegorija svemira koji se oko tog kreveta neumitno širi. (Saša Tomašević)

Krsta Popovski (1968, Skoplje), diplomirao je na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta u Beogradu. Jedan od osnivača i glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost i likovnu umetnost ZVONO, urednik u Književnoj reči, redaktor u redakciji knjiga Službenog lista, urednik u leksikografskoj redakciji Službenog glasnika i urednik u Izdavačkoj kući Klett. Sada je urednik u BIGZ-u. Objavio četiri knjige poezije: Dvoglasja (1994), Paganalije (1996), Iskušenja (1999), Savez (2002) i četiri romana: Tata (2008), Ej (2011), Sudbine (2012) i Trudovi (2014). Osim poezije i proze, Krsta Popovski je autor dve drame: Žestina i Fra Vidoje. Oženjen je i ima sina Dimitrija.