Novom knjigom Bundalo je dodao još odlučnije akcente svojoj paraboli o stvaranju, odajući, na svoj pozadinski, naoko nehajan način, gotovo boemski bučnim prekorom i brujem, koji prikriva eruditske naboje njegove poetičke vizije, poštu beskrajnoj supstanci koja čini nevidljivo tkanje naše vidljive, i kolebljive trajašnosti, što je svakom novom tačkom iskušenja u već novoj etapi gradnje efemerija. Ako je Orfej drevnosti izgubio najvoljenije, zadobivši saznanje krajnjih drugosti, pa i suštine vlastitog sveta, osvrnuv se u podzemlju, Orfej iz Sitnina gubi sve, jer njegov pogled izvan ugodnih loža prizemlja ne dotiče ništa. On ne dospeva do poruka gornjih i donjih svetova, niti čuje zadnje tvoračke impulse svoje zarđale kreativne mašinerije koju spremno odlaže među modne preživelosti, otpad i starež. (Tanja Kragujević)

Zoran M. Bundalo (1947, Sarajevo), obrazovanje je sticao u Valjevu, Zemunu i na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu. Dobitnik je „Brankove nagrade“ za 1974. godinu. Protomajstor je Hrama Sv. Arhanđela Mihaila u Jabučju. Živi i radi u Zemunu. Objavljene knjige: V. H. Odn, Pesme (izbor i prevod, u saradnji sa S. Mitrovićem, 1972), Liv (1974), Poslednji silazak (1983), Na stavama svetla i tame (1995), Sa vrška usana (2000), Traktat o senci (2000), Vuk Krnjević, Zapretani hram (izbor i predgovor, 2005), Sveopšta zemlja (2007), Vistan Hju Odn, Ispod Sirijusa (izbor, prevod i predgovor, 2012) i Sitnine (2014).